کمردرد مزمن از چالش انگیز ترین مشکلات پزشکی درا کشورهای صنعتی و در حال توسعه بوده و شیوعی بالا و هزینه های اقتصادی سنگین را بر جامعه تحمیل می کند کمردرد یک علامت است و نه یک بیماری. افراد به دلیل آسیب و رنجی که از آن می برند آن را بیماری می نامند. بر اساس بررسی های انجام گرفته، مشخص شده است که ۶۰ تا ۸۰ درصد از جمعیت مردم روزانه از کمردرد رنج می برند. بر خلاف کمردردهای حاد، کمردرد مزمن بیماری پیچیده و مشکل سازی است که با عوارض و اختلالات عملکردی همراه است.
تجویز داروهای مسکن و خواب آور یا دستورهای ورزشی نیز به تنهایی برای کنترل علائم و درمان کافی نیست. از چندین دهه پیش تا به حال، به اجرای تمرین و ورزش درمانی به عنوان درمانی برای بیماران کمردرد توجه زیادی شده است. همچنین ثابت شده که فعالیت های بدنی که موجب افزایش برون ده قلب و افزایش خون رسانی به بافت ها می شود ، به کاهش درد عضو مربوط می انجامد . تحقیقات نشان می دهد که ورزش های استانداردشده به طور مؤثری، موجب بهبود درد می شود، زیرا فعالیت بدنی سبب فعالیت عضلات بدن و در نتیجه افزایش برون ده قلبی تا ۱۵ برابر حالت استراحت می شود، بنابراین خون رسانی به تمام ارگان ها از جمله عضو درگیر بیمار افزایش می یابد.
آب درمانی، فیزیوتراپی، درمانهای طبی، انجام حرکات ورزشی مناسب و رعایت مسائل بهداشتی در ارتباط با حرکت در زمینه درمان بیماریهای دیسک کمر و دیسک گردن موثر است.
کمر درد در سنین بالا در بیشتر موارد به دلیل تغییرات ستون فقرات در اثر پوکی استخوان و آرتروز و داشتن مشاغل سخت و در جوانان معمولا در اثر اسپاسم عضلانی در ناحیه کمر که در اثر ورزشهای سنگین و حرکات غیر اصولی اتفاق میافتد ایجاد میشود.
احتمال بروز کمردرد در تمام سنین اعم از جوانی، میانسالی و کهنسالی وجود دارد و این عارضه در مراحل اولیه معمولا با ورزش، حرکات فیزیوتراپی و استراحت بهبود مییابد. کمر درد همیشه به دلیل در رفتگی دیسک اتفاق نمیافتد، در بسیاری از موارد کمر درد به دلیل اسپاسم عضلات اطراف ستون فقرات بروز میکند.
دیسک کمر معمولا در نقاطی از بدن که بیشترین حرکات مهره در آن وجود دارد مانند لولاهای حرکتی گردن و کمر اتفاق میافتد که این مسئله بین مهره ششم و هفتم گردنی و بین مهره چهارم و پنجم کمری شایعتر است.