لیزردرمانی كم توان به اين ترتيب در  Pubmed  تعريف شده است:

روش درمانی مي باشد كه از تابش نور با شدت پايين در محدوده نور 830-540  نانومتر استفاده می گردد. به نظر می رسد اثرات درماني اين روش توسط واكنش های فتوشيميایی كه باعث تغيير نفوذ پذيری غشا سلولي و به دنبال آن افزايش ساخته شدن MRNA و پروليفراسيون سلولي می شود حاصل گردد.

علت اين اثرات، مثل ليزر جراحی به دليل حرارت نمي باشد. ليزر درمانی  كم توان در پزشكی، دندانپزشكي و دامپزشكی در موارد بيماري هاي مختلف و به طور عمده در مورد درمان زخم و كنترل درد به كار می رود. و در این روز ها بسیار پر کاربرد می باشد.

تقسيم بندی ليزر ها در فضای پزشکی چگونه است؟

تقسیم بندی لیزرها بر اساس فاکتورهای مختلفی صورت می گیرد:

تقسیم بندی بر اساس توان

1- لیزرهای پرتوان یا گرم یا سخت

لیزر هایی  هستند که با افزایش انرژی جنبشی در بافت و ایجاد حرارت، اثرات درمانی خود را می گذارند. این اثرات شامل نکروز، کربنیزاسیون، تبخیر، کواگولاسیون یا انعقاد و دناتوره شدن پروتئینی می باشند. توان این دسته بالای نیم وات است.

2- لیزر های با توان متوسط

لیزر هایی هستند که بدون ایجاد حرارت بسیار بالا، اثر درمانی خود را می گذارند و در بافت اثر تحریک نوری ایجاد می کنند.
این دسته از لیزرها امروزه در بسیاری از موارد جایگزین لیزرهای کم توان شدند چرا که سرعت اثر درمانی را افزایش و طول زمان درمان را کاهش می دهند. توان این دسته 500-250 میلی وات است.

3- لیزر های کم توان یا سرد یا نرم

لیزر هایی هستند که اثر حرارتی بر روی بافت نمی گذارد و با تحریک نوری بر روی سلول، باعث واکنش های نوری در بافت می شوند که به آن Photobiostimulation  می گویند. توان این لیزرها معمولا" زیر 250 میلی وات می باشد.

در عرصه پزشکی ، پزشکان با در نظر گرفتن نوع خود اقدام به استفاده از یکی یا چند روش در کنار هم از لیزر استفاده می کنند.

لیزر درمانی یکی از شیوه های درمانی است که تهاجمی نمی باشد.  جهان پزشکی کنونی به این معالجات نیاز دارد و دلیلش  پیشگیری از اثرات  معالجات تهاجمی است. در این میان  علم لیزر به  دلیل  خواص پرتوهای لیزر تاکنون بسیار  خوب جلو رفته است. یکی از شاخه های لیزر، لیزر درمانی کم توان می باشد
لیزر درمانی کم توان ، روش درمانی می باشد که از تابش نور با شدت پایین در محدوده نور ۸۳۰-۵۴۰ نانومتر استفاده می گردد. به نظر می رسد اثرات درمانی این روش توسط واکنش های فتوشیمیایی که باعث تغییر نفوذ پذیری غشاء سلولی و به دنبال آن افزایش ساخته شدن MRNA و پرولیفراسیون سلولی می شود ، حاصل گردد. علت این اثرات ، مثل لیزر جراحی به دلیل حرارت نمی باشد. لیزر درمانی کم توان در پزشکی ، دندانپزشکی و دامپزشکی در موارد بیماری های مختلف و به طور عمده در مورد درمان زخم و کنترل درد به کار می رود.

فیزیولوژی سلولی لیزرهای کم توان
به دنبال تابش فوتون های لیزر به سلول ، پاسخ سلولی با فعال شدن فوتواکسپتورهای موجود در زنجیره تنفسی واقع در میتوکندری آغاز می شود و در اثر آن ردوکس سلولی تغییر حالت داده و همراه با تغییرات حالت غشاء سلولی با جابجایی کلسیم و تغییرات PH و فعال شدن CAMP و دوبلیکاسیون DNA منجر به ساخته شدن پروتئین می شود. به این ترتیب پاسخ های سلولی از سطح سلولی به سطح بافت و ارگان کشانده می شود و اثراتی مانند ضد التهاب ، ضد ادم و تورم ، بی دردی ، تکثیر سلولی ، نئوواسکولاریزاسیون و تسریع در ترمیم ، شیفت متابولیسم به سمت هوازی و متعادل کردن سیستم ایمنی حاصل می آید.

در کل پاسخ فیزیولوژیک بافت برای لیزر های کم توان شامل موارد زیر می باشد:
 تحریک بیولوژیک سیستم
اثر بر روی سیستم ایمنی
اثر ضد التهاب و ضد ادم
اثر بر روی عروق و سیرکولاسیون
اثر بر روی لنف
اثر بر روی ترمیم زخم
اثر ضد درد
اثر بر روی اعصاب
 

همچنین مکانیسم های کاهش التهاب و ادم لیزر به قرار زیر است:
 تغییر سنتز PGF2A , PGE2
افزایش سنتز PGI2
مهار سنتز برادی کینین ها
افزایش فاگوسیتوز توسط WBC
وازودیلاتاسیون بیشتر وافزایش سیرکولاسیون
افزایش درناژ لنفاوی تا حد ۲ برابر و به تعادل رساندن فشارهای اسموتیک و آنکوتیک
افزایش ترشح MIF
کاهش ترشح هیستامین

به طور ساده می توان گفت که دو نوع لیزر وجود دارد: کم توان و پرتوان. لیزرهای پرتوان بافت را می بُرند و گرما آزاد می کنند اما لیزرهای کم توان گرما آزاد نمی کنند و موجب تخریب بافت نمی شوند ، بلکه لیزرهای کم توان خاصیت ایجاد واکنش فتوشیمیایی دارند و موجب بهبود متابولیسم سلولی می شوند و از آنجایی که چگالی دانسیته آنها کمتر از ۰/۵ وات بر سانتی متر مربع است ، تحت این عنوان نامگذاری شده اند (به آنها لیزرهای سرد یا لیزرهای نرم یا soft هم گفته می شود). این لیزرها با بافت وارد واکنش شده و بدون ایجاد حرارت ، باعث تحریک یا مهار در سلول می شوند.