تمرینات EMS (Electrical Muscle Stimulatio) که به عنوان تحریک الکتریکی عضلانی شناخته شده، نوعی از تکنولوژی است که عضلات شما را از بیرون فعال میکند در حالی که شما آنها را از داخل فعال میکنید. عضلات بدن شما میتوانند علاوه بر ایمپالسهای عصبی صادر شده از مغز شما توسط تحریک الکتریکی سطحی نیز منقبض شوند. این جریانها توسط یک دستگاه الکتریکی به نام EMS تولید میشوند و معمولا از طریق پدهایی که بر روی پوست قرار میگیرند، سبب انقباض عضلات میشوند.
در حالی که جزییات کار وابسته به مدل تجهیزات و نوع نظارتی که به شما میشود، است، اما این ورزش تاثیر گذار است. در استدیو ویلسون، تمرینات شامل یک لباس مخصوص که خیس میشود و ۲۰ الکترود دارد روی گروههای عضلانی اصلی مانند سرشانه، جلو بازو و چهارسر مینشیند. زمانی که فرد مشغول انجام تمرینات با وزن بدن و یا با وزنههای سبک است، برای مثال ست تمرینات دایرهای شامل اسکوات، شنا روی دست، پروانه و… یکی از مربیهای آموزش دیده از یک دستگاه بیسیم جهت ارسال ایمپالسها با شدتهای مختلف به عضلات استفاده میکنند.
این ایمپالسها احساس لرزشهای شدیدی را که نه راحت و نه دردناک هستند، ایجاد میکنند و عضلات را به طور غیر ارادی ۴۰ بار در ثانیه منقبض میکنند، ۲۰ برابر بیشتر از آن چیزی است که اغلب مردم میتوانند در حالت عادی با میل خودشان عضلات را منقبض کنند.
از توانبخشی به استدیوها
تمرینات EMS یا تحریک الکتریکی عضله چیز جدیدی نیست. دکتر جیسونداپور پزشک متخصص طب ورزشی در کلمبوس اوهایو میگوید: این تکنولوژی مدتی است که در بیمارستانها و توسط ورزشکاران حرفهای مورد استفاده قرار میگیرد.
برای اهداف توانبخشی، این تکنولوژی منطقی به نظر میرسد: این دستگاه میتواند به حفظ و فعال کردن عضلاتی که پس از آسیب دیدگی یا عمل جراحی دچار آتروفی شدهاند، کمک کند. برای مثال پس از عمل جراحی زانو، عضلات چهارسر به خواب میروند و استفاده از این دستگاه برای کشش زانو و مقابله با سفت شدن آن بعد از عمل ضروری است. بنابراین منطقی به نظر میرسد ورزشکاران حرفهایی ممکن است از این دستگاه، که ارزان و در دسترس عموم نیست، استفاده کنند تا به اهداف رقابتی خود برسند.
ولی اخیراً از آنجا که تمرینات EMS بیشتر در دسترس عموم قرار گرفته و افراد بیشتری اجازه دارند از آن استفاده کنند، مزایای آن کمتر نمایان میشود. با این وجود تحقیقات انجام شده نشان دهنده مزایای تقویت کننده این دستگاه در میان افراد ضعیف، عمل شده یا آسیب دیده است نه فقط کسانی که جهت تناسب اندام از این دستگاه استفاده میکنند، است.
فواید تمرینات EMS
EMS یک ابزار عالی برای کمک به توانبخشی پس از آسیب به عضلات است. این دستگاه نه تنها بر روی بازیابی قدرت عضله کار میکند، بلکه در ترمیم بافتهای آسیبدیده نیز مؤثر است. برای افرادی که آسیب زیادی به کمرشان وارد شده و به یک صندلی یا صندلیچرخدار در چند ماه محدود میشوند، برداشتن اولین گام به سمت پیادهروی میتواند درد آور و گاهی اوقات غیر ممکن باشد.
در سالهاي اخير براي افزايش قدرت و کارايي ورزشکاران از روش EMS يا تحريک الکتريکي استفاده ميشود. اين روش کمي درد ايجاد ميکند، اما فوايد موثر آن مشاهده شدهاند. محققان روشي براي کاهش درد ابداع کردهاند و همچنين به بررسي تاثيرات اين روشها در مقايسه با روشهاي سنتي پرداختهاند.
نزديک به 20 سال است که از روش تحريک الکتريکي)EMS انقباض ماهيچهها به وسيله ايجاد تحريکات الکتريکي دروني) براي بالا بردن کارايي ورزشکاران و بالا بردن قدرت ماهيچهها و حجم آنها استفاده ميشود. استفاده از اين روش نتايج خوبي در بالا بردن قدرت ماهيچهها داشته است. با اين وجود، واکنش بدن به اين نوع تمرين، درد و تاثيرات منفي استفاده زياد از اين روش را محدود کرده است.
به همين دليل، استفاده از روش EMS بايد با روشهاي پوياي ديگر همراه باشد. براي مثال، با استفاده از روش EMS، بر قدرت و کارايي هوازي در ارتفاع پرش و سرعت دويدن موثر است. اين نتايج را ميتوان با توجه به ساز و کار به کارگيري ماهيچههاي مختلف که با انقباض اختياري آنها متفاوت است، توجيه کرد.
در حقيقت، دردي که به هنگام استفاده از EMS ايجاد ميشود کارايي را محدود ميکند. براي حل اي مشکل، ميتوان از انقباض اختياري ماهيچهها و EMS همزمان استفاده کرده به اين روش EMS تحميلي گفته ميشود.
تحريک الکتريکي به هنگام حالت انقباضي و غير عادي حرکت، صورت ميگيرد. انقباض اختياري باعث مهار شدن فعاليت گيرندههاي عصبي درد ميشود که به وسيله EMS ايجاد ميشوند. اما تاثير تحريکات الکتريکي تحميلي بر قدرت ماهيچهها و کارايي هوازي چيست؟ آيا اين روش امکان افزايش يا کاهش کارايي نسبت به حالت سنتي را ميدهد؟
براي پاسخگويي به اين سوالات، گروهي از محققان اسپانيايي دو حالت تمرين مختلف را بر روي 28 نفر مقايسه کردند. هدف مطالعات مقايسه تاثيرات کوتاه مدت ورزش بر قدرت و کارايي هوازي ماهيچهها، با استفاده يا بدون استفاده از EMS است.
اين آزمايشات 6 هفته به طول انجاميد، چهار هفته تمرين و دو هفته بدون تمرين.
تمرين شامل هشت سري 10 تايي تکرار کشيدن دو طرفه زانو (کشيدن پا) با 70 درصد انقباض اختياري بود، همراه با سه دقيقه استراحت بين هر سري. هر تکرار روند خاصي را دنبال ميکرد، يک ثانيه براي انقباض، يک ثانيه براي حالت خارج از مرکز و يک ثانيه بين هر تکرار. 28 نفر در سه گروه تقسيم شدند:
- گروه EMS + قدرت:
اين گروه هنگام روند انقباضي و هر تکرار، EMS دريافت ميکردند. (120 هرتز در ميکرو ثانيه(.
- گروه قدرت :
اين گروه روند را به طور معمولي انجام دادند.
- گروه کنترل:
اين گروه هيچ فعاليتي در طول مدت مطالعه انجام ندادند.
براي مقايسه تاثيرات اين روند، همه شرکت کنندگان را دقيقا قبل از شروع مطالعات و چند روز پس از چهار هفته ورزش و دقيقا بعد از دوره ورزشي مورد آزمايش قرار دادند.
- ماکزيمم قدرت زانو در کشش:
زاويه مفصل زانو 60 درجه بود و انقباض حدود سه تا پنج ثانيه به طول انجاميد.
- تست پرش عمودي:
همه افراد سه بار در حالتهاي پرش همراه با چمباتمه زدن، پرش CMJ و پرش Abalakov پريدند.
- دوي سرعت 20 متر:
آنها سه بار با در نظر گرفتن زمان دويدند و بهترين اين سه بار تجزيه و تحليل شد.
نتايج اصلي اين مطالعات نشان ميدهد که بعد از چهار هفته ورزش، دو روش ورزشي امکان بهتر شدن قدرت عضلات کششي زانو را ميدهد (40.2 درصد براي گروه قدرت + EMS و 31.4 درصد براي گروه قدرت). در مقابل، هيچ تاثيري در حيطه پرشهاي عمودي و دوي 20 متر ديده نشد. در مورد پرش Abalakov، ارتفاع پرش براي گروه EMS + قدرت بعد از انجام تمرينات ضعيف بود. بعد از دو هفته تمرين، همه معيارها در گروه EMS + قدرت بالا رفت و قدرت اعضاي بالايي بدن در گروه قدرت بالا رفت.
در يک دوره چهار هفتهاي، براي افرادي که به ورزشهاي قدرتي زياد عادت نکرده بودند، افزايش قدرت بستگي به انطباق عصبي آنها دارد، با اين وجود براي مشاهده پتانسيل بالاي ايجاد شده به وسيله EMS تحميلي، به نظر ميرسد. يک دوره استراحت براي ورزشکاران لازم است. در مقايسه با روند انقباض اختياري، پروسه جبران نياز به زمان بيشتري دارد. با توجه به کارايي هوازي اندازه گيري شده در پرش و دو، به نظر ميرسد تمرين توسط EMS براي کارايي در پرش عمودي مناسب نيست، اما تاثيري بر دوي سرعت ندارد. در گروه قدرت + EMS کاهش ميزان زيادي کارايي در زمينه پرش Abalakov وجود دارد. براي دو نوع پرش ديگر کارايي 3.60 درصد و 4.90 درصد کاهش داشته است.
مطالعات نشان داده است که استفاده از روشEMS ميتواند کارايي در ارتفاع پرش را افزايش دهد.
به طور خلاصه استفاده از روش EMS باعث افزايش بيشتر قدرت ماهيچهها نسبت به روش سنتي ميشود. با اين حال براي مشاهده اين افزايش ورزشکاران به مقداري استراحت نياز دارند.
روش EMS تحميلي که درد را کاهش ميدهد از روش EMS سنتي مناسبتر است. در زمينه کارايي هوازي، EMS تحميلي ماکزيمم ارتفاع پرش را کاهش ميدهد.
در نتيجه ميتوان گفت براي افزايش قدرت عضلاني ميتوان از EMS تحميلي استفاده کرد و يک دوره استراحت نيز در نظر گرفت. اما در فعاليتها ورزشي مثلا پرش و دوي سرعت تلفيق EMS با ورزشهاي پليومتريک انتخاب بهتري به نظر ميرسد.